คำให้การเด็กหัวตลาด ตอนที่ ๑๐๒ ซ่องเมืองตานี

ซ่อง พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.๒๕๕๔ หมายถึงที่มั่วสุมชุมนุมกันลับ ๆ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ซ่องการพนัน ซ่องโจร ซ่องโสเภณี

วันนี้เด็กหัวตลาดจะเล่าถึงซ่องโสเภณีในเมืองตานี ซึ่งไม่มีหลักฐานปรากฏชัดเจนว่าครั้งอดีตนั้นเมืองตานีมีซ่องอยู่แถวไหน มีลักษณะเป็นอย่างไร เท่าที่เด็กหัวตลาดเคยอ่านเจอมาพบว่ามีการพูดถึงซ่องในหนังสือปัตตานีประพันธ์ ซึ่งเป็นการรวบรวมบทสักวาต่าง ๆ ที่มีการแต่งประชันกันที่สโมสรข้าราชการจังหวัดปัตตานีในช่วงปี พ.ศ.๒๔๖๙-๒๔๗๔ พระยาอุดมพงศ์เพ็ญสวัสดิ์(ม.ร.ว.ประยูร อิศรศักดิ์) สมุหเทศาภิบาลมณฑลปัตตานีให้พิมพ์เป็นที่ระลึกในงานพระราชทานเพลิงศพพระยาสุจริตธรรมพิศาล(ละออ แพ่งสภา) อดีตอธิบดีผู้พิพากษามณฑลปัตตานี เมื่อวันที่ ๑๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๔๗๕ ณ วัดมกุฎกษัตริยาราม

บทสักวาบทหนึ่งพูดถึงแหล่งที่หนุ่ม ๆ ไปเที่ยว ๒ แห่ง คือที่จะบังติกอ กับตลาดอาเนาะรู โดยเฉพาะตลาดอาเนาะรูนี่บรรยายว่าเป็นโฮเต็ลแพ คงจะเป็นบ้านที่อยู่ริมน้ำย่านถนนปัตตานีภิรมย์

และมีอีกบทพูดถึงคนที่ไม่มีคู่ จอมครูจะพาไปเที่ยวที่ตลาด แต่ไม่ได้ระบุว่าที่ตลาดนั้นคือแถวไหน แต่จอมครูนี่พอจะเดาได้ว่าหมายถึงพระยาพิบูลพิทยาพรรค(ทอง คุปตาสา) ธรรมการมณฑลปัตตานี

นั่นเป็นเรื่องราวของคนรุ่นปู่ มาจนถึงรุ่นลุงรุ่นพ่อรุ่นอาได้ข้อมูลว่าแหล่งที่หนุ่ม ๆ ไปเที่ยวกันในยุคปี พ.ศ.๒๔๙๐-๒๕๐๐ คือโรงแรมเขียวถนนฤๅดี หรือโรงแรมบั่นเฮงลูน ข้างคลินิกหมอธเนศหมอกรพินธุ์ ที่นี่ถือเป็นซ่องชั้นสูงราคาแพง มีเรื่องที่พ่อจะเล่าให้ฟังบ่อย ๆ คือเวลาที่พวกพ่อยกโขยงไปโรงแรมเขียว จะมีอาคนหนึ่งไปถึงก็เลือกสาวไว้ ๑ คน แล้วให้สาวไปรอในห้อง ส่วนตนเองปั่นจักรยานกลับไปเข้าส้วมที่บ้านก่อน เพราะตื่นเต้นทีไรข้าศึกบุกประตูหลังทุกที

มาถึงสมัยเด็กหัวตลาดเด็ก ๆ จะได้ยินชื่อซ่องแม่ซ่วน กับหลังวิกคิงส์ แม่ซ่วนนี่ถ้าจำไม่ผิดอยู่แถวสะพานน้ำใส พวกนี้เป็นเหมือนตลาดล่างราคาถูกแซวกันว่าค่าตัวเป็นบุหรี่พระจันทร์มวนเดียว ส่วนตลาดบนราคาสูงขึ้นมาก็จะเป็นตามโรงแรมคือโรงแรมศรีตานี โรงแรมชื่นใจ โรงแรมจงอา โรงแรมศรีตานีปัจจุบันเป็นศูนย์ฟิตเนสสถานที่ออกกำลังกายของเทศบาลเมืองปัตตานี โรงแรมชื่นใจโดนไฟไหม้ไปตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๑๗ โรงแรมจงอายังคงอยู่ถนนปรีดาที่เดิม

ตอนสมัยเป็นเด็กเริ่มแตกเนื้อหนุ่มเด็กหัวตลาดเรียนพิเศษที่บ้านอาจารย์พิศวาส ตังสุรัตน์ ใกล้วิกคิงส์ถนนปรีดา ทุกวันจะเห็นบรรดาผู้ประกอบธุรกิจด้านนี้มาจ่ายค่าห้องเช่าหลังวิกคิงส์เป็นรายวันให้คุณยายลัดดาแม่อาจารย์พิศวาส ตอนนั้นมีความรู้สึกสงสัยในใจว่า อืม! สภาพแบบนี้ไปเที่ยวกันได้หรือนี่ ทำให้ไม่กล้าเที่ยวซ่องเลย

หลังจากยุคหลังวิกคิงส์ มีกิจการซ่องเพิ่มขึ้นอีก ๓-๔ แห่งคือหลังร้านแกรนด์ ถนนพิพิธ กับหลังปั๊มเอสโซ่ ถนนรามโกมุท กับอีกแหล่งคือแถวนากุ้งนาเกลือ รองรับพวกชาวประมงที่จอดเรือย่านสะพานปลา

ปัจจุบันไม่รู้ว่ายังมีกิจการซ่องโสเภณีหลงเหลืออยู่อีกหรือเปล่า

บันทึกวันที่ ๓ มีนาคม พ.ศ.๒๕๖๗