ล่ามข้ามภพ ตอนที่ ๑๒

ตอนที่ ๑๒

วันนี้ปู่นั่งค้นหาข้อมูลต่าง ๆ ทางอินเตอร์เน็ตไปเจอบทความชิ้นหนึ่งชื่อว่า My Memoir เป็นบันทึกเกี่ยวกับการเดินทางไปเมืองปัตตานีของ J.C. Colt ในปี พ.ศ.๒๔๒๔ เป็นเอกสารเก่าที่เพิ่งค้นพบโดยทายาทแล้วนำมาให้มหาวิทยาลัยออกฟอร์ด ทางมหาวิทยาลัยจึงได้นำมาเผยแพร่ เนื้อหาของบันทึกก็เป็นเหมือนกับที่ปู่เคยอ่านจากบทความเรื่อง On The Pattani ของ W. Cameron แต่มีที่สะดุดตาปู่มากคือตอนหนึ่งของบันทึกเขียนไว้ว่า ...“ที่เมืองปัตตานี เราได้พบกับตันจูล้ายผู้เป็นกัปตันจีนดูแลชาวจีนเมืองปัตตานี เขาเป็นชายที่หน้าตาดี บุคลิกสุขุมเหมาะกับการเป็นผู้นำ เขามีน้องชายคนหนึ่งซึ่งหน้าตาเหมือนกันดั่งกับเป็นฝาแฝดแต่วัยต่างกันหลายปีชายหนุ่มผู้นี้ชื่อว่าตันจูฮวด ที่เราประหลาดใจคือตันจูฮวดพูดภาษาของเราได้ประหนึ่งเป็นภาษาแม่ของเขาเลย และยังมีสติปัญญาเฉียบแหลมรอบรู้สารพัด สามารถพูดคุยกับมิสเตอร์คาเมรอนและข้าพเจ้าได้อย่างสนุกสนาน สุดท้ายตันจูล้ายจึงอนุญาตให้ตันจูฮวดเป็นผู้ติดตามไปกับคณะของเราและให้ทำหน้าที่ล่ามให้เราด้วย เขาเป็นคนสำคัญที่ทำให้เราประสบความสำเร็จในการสำรวจพื้นที่เมืองปัตตานีและบริเวณเหมืองที่ถ้ำทะลุ แขวงเมืองยะลา”...นี่เป็นครั้งแรกที่ปู่เจอเรื่องราวของตันจูฮวดเป็นเอกสาร ปู่คิดว่าหากในขณะนี้จีนเป็นปกติดีและได้อ่านบทความนี้จีนคงจะดีใจมากเพราะปู่รู้ว่าจีนตามหาเรื่องราวของบรรพบุรุษที่ชื่อตันจูฮวดมาหลายปีแล้ว

.......................................................

หลังจากฟื้นจากไข้ป่าจีนก็เริ่มช่วยงานพี่ชายทั้ง ๓ คน จีนเริ่มคุ้นกับการเป็นตันจูฮวด สามารถใช้ชีวิตเหมือนเป็นตันจูฮวดจริง ๆ ไม่มีใครระแคะระคายเรื่องของจีนกับตันจูฮวดเลย พี่รองตันจูล้ายก็ปิดปากเงียบไม่แสดงพิรุธอะไรให้ใครเห็น นอกจากบอกว่าตันจูฮวดมีความจำฟั่นเฟือนไปจากที่โดนสิ่งชั่วร้ายกระทำในระหว่างพิธีกรรมสมโภชพระต่าง ๆ ของศาลเจ้าจ๊อซูก๋อง หลังจากทำพิธีล้างอาถรรพ์ไปแล้วจะค่อย ๆ ดีขึ้นแต่ต้องใช้เวลานาน

ช่วงนี้หลวงสุนทรสิทธิโลหะ(ตันจูเบ้ง) เริ่มมีปัญหาด้านสุขภาพมีโรคภัยเบียดเบียนสามวันดีสี่วันไข้ ก่อนหน้านี้ท่านมีแผลเปื่อยพุพองตามตัว เมื่อไปราชการที่เมืองสงขลาได้ไปตรวจกับขุนโอสถบ่อยางแพทย์หลวงผู้เป็นญาติกับภรรยา ขุนโอสถฯบอกว่าป่วยเป็นโรคเบาหวานต้องกินยาต้มเป็นประจำ อาการทุเลาลงบ้างแต่ไม่หายขาด มาช่วง ๑ เดือนนี้ท่านเริ่มมีอาการบวมตามร่างกายปัสสาวะออกน้อย ภรรยาจึงมีจดหมายไปยังขุนโอสถฯที่เมืองสงขลาให้เร่งมาตรวจอาการ

ขุนโอสถฯมาดูแล้วแจ้งว่าหลวงสุนทรฯท่านป่วยด้วยโรคไตพิการเป็นเหตุให้ปัสสาวะออกน้อยและบวมตามร่างกาย จึงได้ปรึกษากับพี่รองตันจูล้ายจัดเทียบยาแบบจีนมาต้มให้กินเป็นยาที่เข้าเห็ดหลินจือและเกากี้ฉ่าย

วันนี้หลวงสุนทรฯเรียกน้องชายทุกคนมาประชุมแล้วกล่าวขึ้นว่าตั้งแต่หลวงสำเร็จกิจกรจางวาง(ตันเตียงซิ่น) ผู้เป็นบิดาของพวกเราจากไป เฮียในฐานะพี่ใหญ่ได้รับหน้าที่ดูแลคนจีนเมืองปัตตานีและดูแลการค้าของตระกูลต่อจากบิดา เฮียได้ใช้ความเป็นพี่ใหญ่แบ่งผลประโยชน์ให้น้อง ๆ ทุกคนเท่าเทียมกันด้วยความยุติธรรมไม่ได้เห็นแก่หน้าว่าใครเป็นน้องร่วมมารดาใครเป็นน้องต่างมารดา ต่อมาเฮียได้มอบตำแหน่งกัปตันจีนให้จูล้ายทำการแทน มาบัดนี้เฮียเจ็บไข้คาดว่าคงเหลือเวลาอีกไม่นานก็ต้องจากพวกเจ้าไป เฮียก็อยากจะสั่งเสียพวกเจ้าทุกคน ตำแหน่งกัปตันจีนก็คงเป็นหน้าที่จูล้ายช่วยทางราชการดูแลทุกข์สุขพวกเราชาวจีน ต่อไปเจ้าจะต้องทำหน้าที่พี่ใหญ่แทนเฮียในการดูแลการค้าของตระกูลด้วย โดยมีจูเซียนและจูฮวดเป็นผู้ช่วยเจ้า ส่วนจูเส้งนั้นเฮียคิดว่ากิจการค้าสุราของเจ้าน่าจะทำให้เจ้ามีฐานะที่มั่นคงเป็นหลักเป็นฐานได้อีกทางหนึ่ง จูอิ้นเจ้ายังอายุน้อยเจ้ารุ่นราวคราวเดียวกับจูฮวดแต่เฮียไม่ได้ให้เจ้ามาช่วยด้านการค้า เพราะเฮียอยากให้เจ้าเป็นตัวแทนของครอบครัวไปทำงานราชการแทนคุณแผ่นดินแทนพี่ ๆ น้อง ๆ ทั้งหลาย เฮียนั้นอาภัพนักเพราะกับแม่หนูจีบภรรยาใหญ่ไม่มีลูกชายสืบสกุลส่วนบรรดาลูกชายกับภรรยาอื่น ๆ ก็ไม่ค่อยได้การ ไอ้บางคนใช้ให้ไปทำการค้าก็ไปติดการพนันจนหมดตัวเสียหายถึงการค้าจนเฮียต้องจับล่ามกับต้นไม้แล้วเฆี่ยนตีแต่ก็ยังมิหลาบจำ จึงหวังพึ่งบรรดาลูกชายไม่ได้ เฮียก็อยากฝากให้พวกเจ้าช่วยดูแลลูกเมียของเฮียด้วย ทรัพย์สมบัติต่าง ๆ เฮียได้แบ่งให้ลูกเมียแต่ละคนไปตามสมควรแล้ว หากลูกชายลูกสาวคนใดหวังเอาดีทางการค้าขายก็อยากให้จูล้ายแบ่งผลกำไรในการค้าที่เป็นส่วนของเฮียให้เป็นทุนตั้งตัวด้วย

หลังการประชุมครั้งนั้นหลวงสุนทรฯก็เริ่มทรุดหนักตัวบวม หายใจหอบเหนื่อยนอนราบไม่ได้ ปัสสาวะไม่ออก เกินกว่าที่ขุนโอสถบ่อยางจะเยียวยาได้ ท่านได้ถึงแก่กรรมตรงกับสมัยราชวงศ์เช็ง ปีที่ ๑๐ แห่งรัชสมัยพระเจ้ากวงซู่ ตรงกับ พ.ศ.๒๔๒๕ ได้นำศพของท่านไปฝังที่ใกล้ ๆ กับฮวงซุ้ยหลวงสำเร็จกิจกรจางวาง(ตันเตียงซิ่น) ผู้เป็นบิดา

.......................................................