ช่วงนี้เห็นมีการพูดถึงเรื่องเด็กนรกไลน์ขอเกรดอาจารย์ด้วยภาษาที่ไม่เหมาะสม คาดว่าไม่เคยเรียนวิชาการใช้ภาษาไทย

ผมพูดได้อย่างไม่อายว่าช่วงที่ผมเป็นนักศึกษาผมก็มีประสบการณ์ไปขอเกรดอาจารย์ เพราะช่วงเป็นนักศึกษาปี ๑-๒ นี่ผมเหลวแหลกมาก ไม่ตั้งใจเรียนเลย จนเกรดเฉลี่ยปี ๑ ผมต่ำกว่า ๒.๐๐ เรียกว่าติดโปร หรือ probation

พอขึ้นปี ๒ เทอมแรก วิขาที่เรียนมันก็หนักขึ้นโอกาสที่จะทำเกรดให้สูงเพื่อให้เกรดเฉลี่ยเกิน ๒.๐๐ ก็ยากตามไปด้วย หากติดโปร ๒ เทอมติดกันแล้วแก้ไม่ได้ เทอมถัดไปถ้ายังแก้ไม่ได้อีกคือไม่สามารถทำเกรดเฉลี่ยได้ถึง ๒.๐๐ ก็จะถูกรีไทร์

เพื่อนผมบอกว่าจะให้พ้นโปรต้องไปขอเกรดอาจารย์ในรายวิชาที่ไม่ใช่วิชาเฉพาะ และอาจารย์ใจดี ก่อนสอบปลายภาคผมตัดสินใจไปพบอาจารย์วิชาปรัชญาและจริยศาสตร์ บอกอาจารย์ว่าผมกำลังติดโปร ถ้าผมได้เกรดวิชาอาจารย์ A ก็จะทำให้ผมพอจะมีทางหายใจ พอจะมีทางหลุดโปร

อาจารย์ท่านบอกว่าคุณต้องช่วยตัวเองด้วยนะ คุณต้องทำคะแนนสอบให้ได้ดีพอสมควรผมจึงจะช่วยคุณได้ สอบเสร็จแล้วคุณมาพบผมอีกครั้ง

ผมพยายามทำข้อสอบวิชาปรัชญาและจริยศาสตร์อย่างเต็มที่ พอสอบเสร็จผมก็ไปพบอาจารย์ ท่านหยิบหนังสือเล่มเล็ก ๆ มาให้ผมเล่มหนึ่ง แล้วบอกว่าคุณเอาหนังสือนี้ไปอ่านให้จบ แล้วทำรายงานสรุปสิ่งที่เป็นสาระของหนังสือเล่มนี้มาส่งผม

ผมจำได้ไม่ลืมเลยจนวันนี้ว่าหนังสือเล่มนั้นปกสีเขียวอ่อน หน้าปกเขียนว่า จรรยาแพทย์ โดย เจ้าพระยาพระเสด็จสุเรนทราธิบดี ผมต้องนั่งอ่านช่วงแรกก็อ่านแบบผ่าน ๆ เพื่อจะทำรายงาน แต่ยิ่งอ่านมันก็ยิ่งซึมซับไปโดยไม่รู้ตัว เนื้อหาเป็นสิ่งที่แพทย์พึงยึดถือปฏิบัติ เป็นการขยายความฆราวาสธรรมทั้งหลาย คล้าย ๆ กับหนังสือนวโกวาทของสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส หลังจากผมทำรายงานส่ง เมื่อประกาศผลสอบผมได้เกรด A จริง ๆ โดยที่ผมไม่รู้ว่าผมทำข้อสอบได้เอง หรือว่าเป็นเพราะรายงานเรื่องจรรยาแพทย์ฉบับนั้น

แต่ที่แน่ ๆ อาจารย์ทำให้ผมรู้จักจรรยาแพทย์ ในขณะที่เพื่อนร่วมรุ่นคนอื่นไม่มีใครได้อ่านหนังสือนี้ เพราะตลอดการเป็นนักเรียนแพทย์ไม่เคยมีการสอนเรื่องจรรยาแพทย์อย่างจริงจัง มีแต่พูดกันปากต่อปากว่าเป็นแพทย์ต้องยึดถือจรรยาบรรณ ต้องมีจรรยาแพทย์ แต่ถ้าถามว่ามันคืออะไร ไม่เห็นจะมีใครขยายความได้

ประสบการณ์การขอเกรดของผมเมื่อประมาณ ๔๐ ปีที่แล้ว จึงต่างจากเรื่องราวของเด็กนรกที่กำลังดังในสื่อสังคมออนไลน์อย่างสิ้นเชิง