คำให้การเด็กหัวตลาด ตอนที่ ๖๙ ตี๋อยากลุยไฟ

ช่วงนี้ (๑๐/๙/๒๕๖๓) พวกเรากำลังลุ้นกันว่ามันจะเจอคลื่นลูกที่ ๒ ของ Covid-19 ระบาดหนักอีกหรือเปล่า เพราะถ้ามันเกิดคลื่นลูกที่ ๒ จริง ๆ งานที่พวกเรารอคอยเป็นเวลา ๑ ปี คืองานหามพระสมโภชเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว ปัตตานี อาจจะต้องงด แต่ทั้งหมดผมว่าขึ้นอยู่กับความประสงค์ขององค์พระองค์เทพเจ้าต่าง ๆ พวกเราคงขัดขืนไม่ได้ เรามาคลายเครียดกันด้วยเรื่องสนุก ๆ สักเรื่องดีกว่า

ปี พ.ศ.๒๕๕๔ ก่อนจะมีน้ำท่วมใหญ่จนผมต้องอพยพออกจากบ้านไปอยู่ที่แก่งกระจานร่วมเดือน พวกเรากลับไปหามพระกันในเดือนกุมภาพันธ์ ปีนั้นยกทีมใหญ่พ่อกับแม่ไปด้วย ผมหามพระกุนเต้กุนบ้านกงสีบ่าหน้าซ้ายคู่กับต้น รักศักดิ์ คณานุรักษ์ หลังจากหามออกจากบ้านกงสีไปหน้าโรงพระ ก็กลับมานั่งรอรับพระที่บ้านกงสี รวมพลสรวลเสเฮฮากัน

จนช่วงสาย ๆ รอพระกลับมาลุยไฟ พ่อผมก็บอกว่าพ่อขอช่วยอะไรหน่อย ผมก็ถามพ่อว่าจะให้ช่วยอะไร พ่อบอกว่าเมื่อคืนตอนพ่อไปหน้าโรงพระ มีไอ้ตี๋คนหนึ่งมาไหว้พระแล้วไปถามพี่ยานที่โต๊ะรับเงินทำบุญว่าเขาศรัทธามากอยากขอหามพระลุยไฟจะต้องทำอย่างไร พี่ยานบอกว่าต้องไปคุยกับเจ้าของที่พระแต่ละองค์เอาเอง พ่อเลยไปคุยกับตี๋ได้ความว่าตี๋ศรัทธามาก กินเจมาแล้ว ๓ วัน เพื่อที่จะมาหามพระลุยไฟ แต่ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรถึงจะหามได้

พระเจ้า! ตี๋คุยถูกคนเลย พ่อผมซึ่งเป็นคนที่มีนิสัยชอบช่วยเหลือคนแบบไม่มีเหตุผล ก็สาธยายให้ตี๋ฟังว่าการจะหามพระได้ต้องมีที่หามก่อน การจะมีที่หามต้องมีเพื่อนมีพรรคพวกที่เป็นเจ้าของที่ ส่วนการลุยไฟไม่ต้องเตรียมอะไร แค่เตรียมใจให้สงบบริสุทธิ์ก็ลุยไฟได้แล้ว ลูกชายคนโตผมก็ไม่เคยกินเจ ลุยไฟทุกปีมาหลายสิบปีแล้ว ตี๋อยากหามเหรอ ตี๋บอกว่าอยากหาม พ่อถามว่าตี๋เป็นคนที่ไหนมาทำอะไรที่ปัตตานี ตี๋ก็บอกว่าผมเป็นคนกรุงเทพฯ มารับราชการอยู่ที่ศาลากลางจังหวัดปัตตานี พ่อผมเอาทันทีเลย ถ้าลื้ออยากหามพระลุยไฟ คืนนี้ลื้อไปหาอั๊วที่บ้านกงสีนะ อั๊วจะเอาเสื้อหามพระให้ลื้อ แล้วตอนสาย ๆ สัก ๙ โมงลื้อมาหาอั๊วที่บ้านกงสีอีกครั้ง เดี๋ยวอั๊วจะให้ลูกชายจัดการให้ลื้อได้หามพระลุยไฟ

สิ่งที่พ่อจะให้ผมช่วยก็คือให้ผมช่วยหาที่ให้ตี๋หามลุยไฟหน่อย ตอนนั้นหลายคนบอกว่าเห็นผมทำสีหน้าเซ็ง ๆ ชัดเจน จะไม่ให้เซ็งได้อย่างไรกัน พ่อมาบอกตอนที่จัดคิวลุยไฟเรียบร้อยแล้ว ผมจะไปเอาคิวเด็ก ๆ ที่จัดไว้มาให้ตี๋ได้อย่างไรมันหนีไม่พ้นต้องเอาคิวผมนั่นแหละยกให้ตี๋

โชคดีที่ปีนั้นผมกับต้นจะหามลุยไฟทั้งเที่ยวไปและเที่ยวกลับ ผมเลยขอให้ต้นหามคู่กับผมเที่ยวไป ส่วนเที่ยวกลับขอให้ตี๋ก็แล้วกัน

พอ ๙ โมง พวกเรานั่งอยู่หน้าบ้านกงสีตี๋มาหาพ่อผมตามนัด แต่งตัวเตรียมตัวมาลุยไฟเต็มที่ใส่เสื้อยืดที่ได้จากพ่อผมใส่กางเกงขาสั้น มีคนเดินตามมา ๒-๓ คน พ่อผมเห็นก็เรียกตี๋ดังลั่นเลย ตี๋ ๆ มานี่มารู้จักกับลูกชายอั๊วคนที่จะจัดการให้ลื้อลุยไฟ พี่ป้องนั่งอยู่บอกว่าตอนนั้นลุงตุ๊เบ่งเต็มที่เลย ฮิ ๆๆ

ตี๋จัดแจงถอดรองเท้า คนที่เดินตามมาด้วยรีบเข้ามาเอารองเท้าตี๋ไปถือให้ พ่อผมชักเอะใจ เลยถามว่าแล้วรับราชการที่ศาลากลางอยู่หน่วยงานไหน ตี๋ตอบเบา ๆ แต่เสียงดังก้องไปทั้งโสตประสาทพ่อผมเลยว่า……ผมเป็นรองอัยการจังหวัดครับ ตอนนี้ละครเปลี่ยนฉากทันที อ้าว! ท่านเป็นอัยการหรือครับ เดี๋ยวเวลาลุยไฟท่านต้องผูกฮู้เจ้าแม่ที่ข้อมือด้วยนะครับ เดี๋ยวเอาของผมไปเลย ว่าแล้วพ่อก็แกะฮู้จากข้อมือพ่อไปผูกข้อมือให้ตี๋ของพ่อทันที สุดยอดเลยพ่อผม

หลังจากนั้นภาระทั้งหมดก็ตกเป็นของผมกับต้น เพราะช่วงที่ไปเข้าบริเวณกองไฟ ผมต้องไปบอกพี่ตี๋เผือกที่เฝ้าประตูรั้วเหล็กบริเวณพิธีว่าขอพารองอัยการจังหวัดเข้าไปรอในกองไฟด้วย แต่พอช่วงพระใกล้จะมาไม่รู้ตี๋หายไปไหน สุดท้ายตอนที่พ่อเดินไปกองไฟตี๋ตะโกนเรียกลุง พ่อเลยพาตี๋เข้าไปในบริเวณกองไฟ ผมบอกตี๋ว่าให้ยืนรอตรงนี้อย่าไปไหน เพราะคนเยอะมากเดี๋ยวจะหากันไม่เจอ ผมกับต้นก็วนรอบกองไฟ เราตกลงกันว่าผมกับต้นหามลุยไฟเที่ยวขาไปจากโรงพระ ส่วนเที่ยวกลับผมจะหามกับน้องที่รอผลัดจากต้น เพื่อที่ตี๋จะได้หามเที่ยวขาไปจากโรงพระรอบที่ ๒ พอออกจากกองไฟต้นก็รีบไปหาตี๋จะให้มาเปลี่ยน แต่หาไม่เจอ ต้นบอกว่าไปเจอโน่นตี๋เดินไหว้พระอยู่บนโรงโนรา

จนผมหามลุยไฟเที่ยวกลับออกมา ยังมองไม่เห็นตี๋มาผลัด คิดในใจว่าสงสัยกูต้องหามลุยไฟอีกเที่ยวแล้ว กำลังร้อนเลย ฮิ ๆๆ ดีที่ต้นพาตี๋มาเปลี่ยนทันเวลา ผมก็ผลัดให้ตี๋ ส่วนผมค่อย ๆ เดินหลบกลับบ้าน เพราะเท้าพอง ฮิ ๆๆ

ลุยไฟเสร็จตี๋เดินกลับมาที่บ้านกงสีมาขอบคุณพ่อผมยกใหญ่ที่ช่วยจัดการให้รองอัยการจังหวัดได้หามพระลุยไฟแบบไม่คาดคิดมาก่อน แถมไม่พองด้วย ในขณะที่เจ้าของที่พอง ฮิ ๆๆ มีการขอเบอร์โทรศัพท์กันด้วย เพราะพ่อผมบอกว่าเดี๋ยวปีหน้าผมจะโทร.หาท่าน ให้ท่านมาหามพระบ้านกงสีออกจากบ้านตั้งแต่หัวรุ่ง อีกแล้วพ่อผม หนีไม่พ้นตี๋ต้องเอาที่ผมอีกแล้ว ฮิ ๆๆ

โชคดีที่ตี๋ย้ายก่อนถึงช่วงหามพระปี ๒๕๕๕ ผมเลยไม่โดนแย่งที่ พ่อก็ไม่ได้อวดบารมีกับรองอัยการจังหวัด ฮิ ๆๆ

เจ้าพ่อกำลังเจรจาขอที่ให้ตี๋ แกต้องให้มันลุยไฟนะ มันตั้งใจมาก ศรัทธาสูง

ต้นกำลังเซ็ง ตี๋หายไปไหนว่ะ

ไอ้ต้น แกต้องช่วยลุงหาท่านอัยการให้เจอนะ

ต้นล๊อคแขนตี๋ไม่ให้หนีหายไปอีก

เช้านี้แม่โทรศัพท์ไปตามหมายเลขที่ตี๋ของพ่อให้ไว้ ข้อมูลปัจจุบันของท่านทวีศักดิ์ อึ้งประภากร เป็น อัยการจังหวัดประจำสำนักงานอัยการสูงสุด อุบลราชธานี

บันทึกวันที่ ๑๐ กันยายน พ.ศ.๒๕๖๓