คำให้การเด็กหัวตลาด ตอนที่ ๗๓ ความทะเล้นในวัยเด็กของพ่อ

พวกเราเด็กหัวตลาดในสมัยก่อนจะหันไปทางไหนก็ล้วนแล้วแต่เป็นเครือญาติหรือเป็นดองกัน แต่ก็มีหลายครอบครัวที่ตัดขาดจากความเป็นพี่เป็นน้องเป็นญาติจนลูก ๆ หลาน ๆ ลืมไปว่าเราเป็นญาติกัน สาเหตุของการทะเลาะกันแบบเอาเป็นเอาตายก็มี ๒ เรื่องใหญ่ ๆ คือเรื่องของศักดิ์ศรี กับเรื่องแย่งสมบัติ

ในวัยเด็กตอนเรียนชั้นประถมที่โรงเรียนประจำจังหวัดปัตตานีหรือโรงเรียนเบญจมราชูทิศ พ่อมีเพื่อนร่วมห้องเรียนที่เป็นผู้หญิงคนหนึ่งชื่อประจวบ วัฒนานิกร ที่ผมเรียกว่าอาจวบ อาจวบเป็นลูกสาวคนโตของคุณตามาโนช(ลั้วเกี้ยนซิ่ว)และคุณยายโสภิต วัฒนานิกร อาจวบก็ไม่ใช่อื่นไกลเพราะแม่ของคุณยายโสภิตชื่อนางเล่าโป้เอี้ยน อันตัวโป่โป้เอี้ยนนั้นมีแม่ชื่อนางตันจูกี่ เป็นลูกสาวของหลวงสำเร็จกิจกรจางวาง(ตันเตียงซิ่น) ต้นตระกูลคณานุรักษ์ ส่วนคุณตามาโนชเป็นลูกชายของหลวงสกลการธานี(ลั้วซุ่ยจ่าย วัฒนานิกร) กรมการเมืองปัตตานีสมัยรัชกาลที่ ๖ พ่อของหลวงสกลการธานีชื่อเถ้าแก่ลั้วบุนเสี้ยนเป็นหลานตาของขุนด่านจ๊าบ ต้นตระกูลเลขะกุล

พ่อบอกว่าตอนเรียนชั้นประถมโต๊ะเรียนจะเป็นโต๊ะนั่งคู่ พ่อจะนั่งคู่กับอาจวบตลอด โดนอาจวบหยิกเป็นประจำเพราะพ่อชอบแกล้งอาจวบ พ่อบอกว่าสนิทกับอาจวบมาก วันหนึ่งคุณตามาโนชเดินผ่านบ้านปู่ ปู่เรียกเข้ามานั่งคุยเพราะปู่กับคุณตามาโนชเป็นเพื่อนรุ่นพี่รุ่นน้องที่สนิทกันเล่นไก่ชน วัวชนด้วยกัน พ่อบอกว่าพอเห็นคุณตามาโนชเข้าไปในบ้าน พ่อเดินไปบอกปู่ว่า “ชิกพูดกับเฮียซิ่วขอไอ้จวบให้เป็นเมียผมสิ” พ่อเลยโดนปู่ด่าว่า “มึงนี่มันทะลึ่งจริง ๆ”

พ่อบอกว่าตอนหลังปู่กับคุณตามาโนชห่างเหินกัน เพราะมีเรื่องของผลประโยชน์ทางการค้าของพ่อค้า ๒ กลุ่มในปัตตานีที่ขัดแย้งกัน แล้วปู่กับคุณตามาโนชอยู่กันคนละกลุ่ม แต่อาจวบซึ่งเปลี่ยนชื่อเป็น นวรัตน์ และไปเรียนที่โรงเรียนวัฒนาวิทยาลัยก่อนไปเรียนแพทย์ที่ศิริราชจะบอกพ่อว่าผู้ใหญ่จะโกรธกันก็เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เราเป็นเพื่อนกันก็ยังคงความเป็นเพื่อนไม่ต้องโกรธตามผู้ใหญ่

มานึก ๆ ดู นี่ถ้าพ่อแต่งงานกับอาจวบ พวกผม ๔ คนพี่น้องก็ไม่ได้เกิด พี่จั๊ก โจ้ จ๊อด จอย ลูก ๔ คนของอาจวบกับลุงหมอสุรินทร์ก็ไม่ได้เกิดเหมือนกัน ฮิ ๆๆ

รูปถ่ายนักเรียนโรงเรียนวัฒนาวิทยาลัยรุ่นอาจวบ อาจวบยืนแถวหลังขวาสุด

บันทึกวันที่ ๔ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๖๓