คำให้การเด็กหัวตลาด ตอนที่ ๘๓ บรรพบุรุษที่ถูกลืม

ปี พ.ศ.๒๕๐๒ มีการพิมพ์หนังสือประวัติของตระกูล "เลขะกุล" รวบรวมและพิมพ์แจกโดยก๋งขจร เลขะกุล หรือเล่กุ้นจิ้น เป็นหนังสือที่ลงรายละเอียดทายาทขุนด่านจ๊าบต้นตระกูลเลขะกุลสายต่าง ๆ ได้ละเอียดมาก

หนังสือของก๋งขจร ระบุชื่อลูกคนที่ ๙ ของขุนด่านจ๊าบและนางกิ้มกู้ ว่าชื่อนายกิ่มล่อง ภรรยาชื่อนางซั่วแต้ ตอนที่ผมอ่านเจอผมก็คิดถึงบรรพบุรุษสายแซ่ซิ้มหรือวัฒนายากรท่านหนึ่งคือนางซิ้มซัวแต๋ ซึ่งเป็นป้าของย่าผม แต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะเป็นคนเดียวกันหรือเปล่า ผมก็ไม่รู้จะไปถามใครแล้ว เพราะตอนนั้นแม้แต่พ่อผมก็ไม่รู้ประวัติละเอียดของคนที่พ่อผมเรียกตามย่าว่าป้าแต๋

เลขะกุลมีการพิมพ์ประวัติตระกูลใหม่ใช้ชื่อว่า หนังสือรุ่งอรุณแห่งชีวิตใหม่ ต้นตระกูลเลขะกุล(๒๔๕๙) เมื่อปี พ.ศ.๒๕๔๔ คราวนี้ดันพิมพ์เพี้ยนจากเล่มของก๋งขจร จากนายกิ่มล่อง กลายเป็น นางกิ่มล่อง จากภรรยาชื่อซัวแต๋ กลายเป็นสามีชื่อนายซัวแต๋

จนปี พ.ศ.๒๕๕๙ เขาจัดพิมพ์หนังสือทำเนียบทายาทตระกูลขุนด่านจ๊าบ เป็นอีกเล่มที่เรื่องราวละเอียดมาก โดยยึดข้อมูลจากหนังสือรุ่งอรุณแห่งชีวิตใหม่ ก็ยังเป็นนางกิ่มล่องกับนายซั่วแต้ แต่คราวนี้หนักขึ้นไปอีกนายซั่งแต้ กลายเป็นนายซั่ว แซ่แต้

จนกระทั่งผมได้เข้าไปเคารพฮวงซุ้ยตระกูลเลขะกุลที่บานา ด้วยเหตุผล ๒ อย่าง คือเป็นบรรพบุรุษของย่าเล่ยี่เกียว(เลขะกุล) พงษ์พานิช ย่าของภรรยาผม

และอีกประการคือผมได้รับทราบมาว่าเมื่อครั้งที่คุณปู่ขุนธำรงพันธุ์ภักดี(ซิมซุ่นจ่าย วัฒนายากร) ยังแข็งแรง วันเช็งเม้งท่านจะไปไหว้ที่นี่ด้วย แต่ไม่ทราบว่าไหว้ฮวงซุ้ยไหนของใคร ผมต้องไปหาคำตอบที่ติดคาในใจ

ผมพบว่าฮวงซุ้ยด้านในสุดซึ่งป้ายเอียงอ่านชื่อว่าเป็นฮวงซุ้ยของนายเล่กิ่มล่อง แต่ไม่มีรายละเอียดอื่น ๆ

ผมพอจะบอกได้แล้วว่าคุณปู่ขุนธำรงฯ ท่านมาไหว้ฮวงซุ้ยนายเล่กิ่มล่อง เลขะกุลนี่เอง

เพราะหนังสือประวัติของตระกูล"เลขะกุล" ของก๋งขจร ระบุไว้ถูกต้องแล้วว่าเล่กิ่มล่องเป็นผู้ชาย

มีภรรยาชื่อนางซัวแต๋

คราวนี้มาดูฮวงซุ้ยของนางซิ้มซัวแต๋ซึ่งอยู่บริเวณเดียวกับฮวงซุ้ยของหลวงสุนทรสิทธิโลหะ(ตันจูเบ้ง) ที่ปะกาฮารัง เลยโรงเรียนอนุบาลปัตตานีไป บ่องป่ายหรือป้ายหินที่ฮวงซุ้นระบุว่า เป็นผู้หญิงแซ่ซิม เป็นภรรยาของผู้ชายแซ่เล่

เริ่มเข้าเค้าแล้ว นายเล่กิ่มล่อง กับนางซิมซัวแต๋

นักสืบประวัติศาสตร์ตระกูลอย่างเด็กหัวตลาดจึงสรุปว่าปู่ขุนธำรงพันธุ์ภักดีไปไหว้ฮวงซุ้ยนายเล่กิ่มล่อง ซึ่งเป็นลุงเขย ผู้เป็นสามีของนางซิมซัวแต๋นั่นเอง

ตามประวัตินางซิมซัวแต๋เกิดปีฉลู พ.ศ.๒๔๐๗ ถึงแก่กรรมวันที่ ๕ พฤษภาคม พ.ศ.๒๔๘๑

บ้านเดิมของท่านคือสำนักงาน Melayu Living ที่ถนนปัตตานีภิรมย์ ที่เคยมีคนเข้าใจผิดว่าเป็นบ้านนายอากรอะไรโน่น

สำหรับนางซิมซัวแต๋ท่านไม่มีลูก ตอนที่พ่อผมเป็นเด็ก ๆ ท่านอยู่ตัวคนเดียว ท่านเป็นบรรพบุรุษที่ได้ชื่อว่าลำเอียงสุด ๆ ในสายตาหลาน ๆ เพราะท่านจะรักหลานแซ่ซิมมากกว่าหลานแซ่ตัน ทั้งลุงจำรูญพี่ชายพ่อผมและพ่อผมเล่าตรงกันว่าเวลาป้าแต๋มีผลไม้มาแจกหลาน ๆ ของดี ๆ ท่านจะให้หลานแซ่ซิ้ม แต่หลานแซ่ตันซึ่งท่านถือเป็นหลานนอกจะได้ผลไม่ที่สุกงอมใกล้เน่า

ต้องกราบบรรพบุรุษทุกท่านเลย ที่ทำให้สติปัญญาผมยังแจ่มใสสามารถต่อจิ๊กซอว์ต่าง ๆ ได้ตลอดเวลา

บันทึกแก้ไขใหม่วันที่ ๒๙ มกราคม พ.ศ.๒๕๖๖