ในบรรดาสมาชิกก๊วนครูแพทย์หนุ่มโสดตอนนั้น ครูแพทย์จากภาควิชาจักษุวิทยานับว่าเป็นคนที่เพื่อน ๆ และน้อง ๆ ยกย่องว่าเก่งที่สุด เพราะพี่แกจบแพทย์จาก ม.อ.แล้วไปเรียนต่อเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านจักษุวิทยาที่รามาธิบดี ตอนที่เรียนจบสอบบอร์ดแกสอบได้ที่ ๑ ของประเทศ ไม่เบาเลยสำหรับตำแหน่งนี้

ช่วงนั้นมีหนังจีนฉายทางทีวีเรื่องหนึ่งมีตัวร้ายเป็นขันทีชื่ออังคุด เราเลยเอามาเป็นสมญานามของครูแพทย์ท่านนี้ ที่เรียกแกว่า...อังคุด...เพราะแกเป็นคนปากร้าย ชอบพูดจาเหน็บแนมเพื่อนฝูงและน้องนุ่ง เฮียอังคุดเป็นเด็กหาดใหญ่ ครอบครัวแกมีฐานะดีทีเดียวมีกิจการโรงน้ำแข็ง มีโรงกลึง เฮียอังคุดจึงมีความรู้ทางช่างเยอะมาก เรียกว่าถามอะไรตอบได้ ไม่แพ้อับดุลของพวกเล่นกลขายยาเลย

เฮียอังคุดนี่แหละที่เป็นตัวช่วยสำคัญ ไปขับเจ้า Datsan 120Y จากสถานีรถไฟหาดใหญ่กลับเข้า ม.อ. แล้วยังเป็น พขร.พาพวกเราตะลุยขึ้นเขาคอหงส์ไปดูดาวหางฮัลเล่ย์ตอนเที่ยงคืน

แต่ถึงจะเก่งแค่ไหน เฮียอังคุดแกก็ตายน้ำตื้นเหมือนกัน ปกติเฮียแกจะพักที่แฟลตคณะแพทย์แล้วพอเลิกงานแกจะขับรถออกไปเปิดคลินิกที่บ้านแก เย็นวันหนึ่งกำลังจะออกไปคลินิกก็พบว่ายางรถยนต์แกรั่วยางแบนติดพื้น ด้วยความที่เป็นคนเก่งรู้ทุกเรื่องโดยเฉพาะเรื่องช่าง แกไม่พูดพล่ามทำเพลงเปิดกระโปรงท้ายรถหยิบแม่แรงกับประแจขันน็อตล้อรถออกมา แกจัดแจงวางแม่แรงใต้ท้องรถแล้วโยกแม่แรงยกรถด้านที่ยางแบนขึ้น จากนั้นก็เอาประแจขันน็อตล้อรถ แต่ขันเท่าไหร่ก็ขันไม่ได้เพราะล้อมันหมุนตามแรงที่ขันประแจ

บอกแล้วครับว่าเฮียอังคุดแกเป็นคนเก่งรู้ทุกเรื่อง บังเอิญแกเก่งแต่ทฤษฎีแต่ภาคปฏิบัติไม่ผ่าน พอเจอว่าขันประแจเท่าไหร่ก็ขันคลายน็อตล้อไม่ได้ เฮียแกเริ่มเหงื่อตกแล้วครับ แกตัดสินใจโทรศัพท์กลับไปบอกที่บ้าน

สักพักป๋าแกก็ขับรถมาจากบ้าน มาถึงป๋าก็จัดการเอาแม่แรงลง แล้วขันประแจคลายน็อตออกทุกตัวแล้วยกแม่แรงขึ้น ถอดล้อออกแล้วใส่ล้ออะไหล่เข้าแทน ในระหว่างที่ป๋าจัดการเปลี่ยนยางอยู่นั้นเฮียอังคุดแกก็ได้แต่ยืนมอง จนเพื่อนซี้แกเห็นแล้วอดไม่ได้ถามไปว่า...ทำไมมึงไม่ช่วยป๋าเปลี่ยนล้อวะ...

คำตอบของแกสุดยอดมาก.....กูเป็นหมอเว้ย ป๋ากูแกเป็นช่าง งานใครก็งานมัน..... เอากะแกสิ ฮิ ๆๆ

เฮียอังคุดแกลาออกจากคณะแพทย์ ม.อ.หลายปีแล้ว ปัจจุบันแกเป็นหมอใหญ่อยู่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งที่มีชื่อเสียงโด่งดังด้านโรคทางจักษุวิทยาแถวอโศก