ในยุคที่นักเรียนแพทย์ยังเป็นรุ่นเลขตัวเดียว ครูแพทย์ที่เป็นขวัญใจนักเรียนเห็นจะไม่มีใครเกินครูแพทย์ท่านนี้ ท่านเป็นครูแพทย์ที่อาวุโสที่สุดจบแพทย์ศิริราชรุ่น ๕๙ ก็ก่อนปีกึ่งพุทธกาลอีก พวกเราเรียกท่านว่า.....ลุงอ๊าท อันที่จริงท่านชื่อ...อาทร์ ตำแหน่งวิชาการท่านเป็นถึงศาสตราจารย์ ท่านเป็นหมอกระดูกที่มีผลงานวิชาการมากมาย เรียกว่าใครที่สนใจเกี่ยวกับโรควัณโรคกระดูกสันหลังต้องเคยอ่านผลงานวิชาการของท่าน ตอนที่ท่านทราบว่าผมจะไปเรียนต่อด้านศัลยแพทย์ทรวงอกท่านเล่าให้ผมฟังว่าสมัยก่อนตอนที่อยู่โรงพยาบาลโคราชท่านผ่าตัดเปิดทรวงอกเป็นว่าเล่น เพราะการจะทำผ่าตัดกระดูกสันหลังในสมัยก่อนนั้นต้องเข้าทางทรวงอก

ตอนที่เป็นนักเรียนแพทย์ขึ้นชั้นคลินิกใหม่ ๆ ช่วงที่ผ่านแผนกรังสี ต้องเรียนการอ่านแปรผลฟิล์มเอกซเรย์อวัยวะต่าง ๆ จะมีการประชุมร่วมของภาควิชารังสีวิทยากับภาควิชาศัลยศาสตร์ออร์โธปิดิกส์ เพื่อให้นักเรียนแพทย์ได้เรียนรู้เกี่ยวกับโรคของกระดูกร่วมกัน ครูแพทย์หมอกระดูกจะนำฟิล์มเอกซเรย์กระดูกมาเสียบที่ตู้อ่านฟิล์มแล้วนักเรียนแพทย์กองรังสีจะต้องอ่านว่าเป็นฟิล์มกระดูกส่วนไหน เจออะไรผิดปกติบ้าง ช่วงนี้ครูแพทย์หมอกระดูกจะช่วยกันรุมยำรุมต้อนนักเรียนแพทย์โดยครูแพทย์หมอเอกซเรย์ได้แต่ยืนทำตาปริบ ๆ พอเราเริ่มจะจนมุมบางครั้งตื่นเต้นจนรอยกระดูกหักที่ชัด ๆ ยังตาลายจนมองไม่เห็น เราจะมีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วย ลุงอ๊าทจะทำเป็นมองไม่เห็นต้องออกมายืนดูฟิล์มใกล้ ๆ ให้ชัด ๆ ท่านจะพึมพำอะไรของท่านแล้วทำเป็นเผลอเอานิ้วชี้ไปตรงที่ผิดปกติ ก็จะมีเสียงคำรามมาจากครูแพทย์หมอกระดูกจอมดุว่า.....อ้าว! อาจารย์อ๊าทใบ้ให้เด็กอีกแล้ว.....เราก็รอดปากเหยี่ยวปากกาไปได้

ลุงอ๊าทท่านเป็นคนโสดท่านใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ที่โรงพยาบาลและห้องทำงาน กว่าจะกลับบ้านพักก็ดึก ๆ มีเจ้าหน้าที่มาแอบนินทาว่าลุงอ๊าทเสียค่าไฟฟ้าที่บ้านพักเดือนละ ๑๐ บาทเอง เป็นค่ารักษามิเตอร์ พวกผมเลยสงสัยว่าเวลากลับบ้านตอนดึก ๆ พอเปิดประตูบ้านก็คงล้มตัวลงนอนบนเตียงเลยโดยไม่เปิดไฟ ฮิ ๆๆ

ลุงอ๊าทท่านใช้รถโฟล์คเต่าสีฟ้า แทบจะไม่มีใครได้นั่งรถคันนี้ แต่วันหนึ่งไม่ทราบท่านนึกยังไงเห็นพยาบาลคนหนึ่งเดินอยู่ท่านจอดแวะชวนให้นั่งรถไปโรงพยาบาลด้วยกัน บังเอิญพยาบาลคนนี้ดันเป็นเพื่อนผม คุณเธอเลยมาเล่าให้ฟังว่า.....เธอรู้มั๊ยวันนี้ชั้นโชคดีมาก ได้นั่งรถโฟล์คเต่าสีฟ้า.....แต่เธอรู้มั๊ยว่าชั้นเจออะไร.....ก่อนชั้นจะขึ้นรถอาจารย์อ๊าทสั่งให้ชั้นถอดรองเท้าเคาะอย่าให้มีขี้ดินติดขึ้นไปบนรถนะเธอ.....ฮิ ๆๆ

หลังจากเกษียณอายุราชการลุงอ๊าทก็ไปเป็นอาจารย์ของคณะแพทย์ ม.รังสิต ผมเคยเจอท่านที่งานอะไรสักอย่างจำไม่ได้ ถามท่านว่ายังใช้รถโฟล์คเต่าอยู่หรือเปล่า ท่านบอกว่าเลิกใช้แล้ว.....เดี๋ยวนี้ขับบีเอ็มแล้ว....

โอ้โห! ลุงอ๊าทผมขับบีเอ็มด้วยโก้ไม่เบา ท่านบอกว่าที่ได้เปลี่ยนรถก็เพราะช่วงแรกยังขับโฟล์คเต่า แล้ววันหนึ่งช่วงเช้ามืดกำลังลงสะพานเครื่องมันดันดับ เลยโดนรถคันหลังเสยบั้นท้ายเข้าให้ ท่านเลยคิดว่ารถมันเก่าแล้วเริ่มหมดสภาพแล้วจึงเปลี่ยนไปซื้อบีเอ็มมาขับ

ลุงอ๊าทได้จากลาพวกเราไปหลายปีแล้ว แต่ท่านก็ยังอยู่ในใจพวกเราตลอดมา เพราะท่านเป็นครูแพทย์ที่เป็นขวัญใจนักเรียนจริง ๆ